Dinsdag 22 t/m zaterdag 26 september – 2020, een nieuwe ontdekking

Het is lang geleden dat we hebben geschreven…ondanks de pauze waarin we verkeerden en nog steeds wel een beetje is er toch veel gebeurd. Niet als bedacht uiteraard maar stilletjes aan gaat toch alles weer een beetje aantrekken; toeristen uit Botswana zelf verblijven in onze self-catering bushhouses en we zijn begonnen met het geven van leiderschapstrainingen op onze Farm. Het is geweldig dat mensen bereid zijn hier naartoe te komen en het nog fantastisch vinden ook. Intussen wonen we in ons eigen huis en genieten we van onze honden Stevy en Tommy maar ook van de wilde dieren op onze farm waaronder de olifanten die de laatste tijd bijna dagelijks langskomen. Werkelijk prachtig!

Maar we vonden het ook tijd voor een mini-vakantie en we besloten vier nachtjes naar Tsodilo Hills en Nxamaseri te gaan.

Tsodilo Hills hebben we tot nu toe altijd overgeslagen maar het kwam op mijn lijstje omdat ik er achterkwam dat het dé heilige plaats is van Botswana.

Op dinsdagochtend nemen we afscheid van de honden en met de wagen volgeladen vertrekken we naar Tsodilo. We nemen meteen al een binnendoorweg naar de hoofdweg richting Ghanzi. We slaan zo Maun over en scheelt het kilometers en ook nog qua tijd.

De weg naar Ghanzi is heel goed. Dan komt de afslag richting Shakawe. Tot ons plezier hebben ze aan de weg gewerkt…potholes zijn gevuld sinds de laatste keer dat we hier geweest zijn. Dus dat is lekker rijden maar op een gegeven moment houdt dat op en dan begint het zigzaggen om enorme gaten in de weg. Maar uiteindelijk komt dan toch de afslag naar Tsodilo. Nog dertig kilometer te gaan op een zandweg maar het is goed te doen. Dan uit het niets verrijzen de ‘Hills’ op. We schrijven ons in bij de gate en dan rijden we door naar het museum waar we onze tent opzetten op een soort camping. We kijken een beetje rond bij het museum en spreken met gids Phetolo af om morgen de ‘Rhino walk’ te gaan doen.

Heerlijk om weer te kamperen. Love it! De volgende morgen staat er een African Wild Cat op de nachtcamera. Na het ontbijt gaan we wandelen. Phetola laat ons de verschillende panelen met rotsschilderingen zien, gemaakt door de San (bush men). De tekeningen zijn 3000 jaar oud en goed bewaard gebleven. Goede verf dus 😃 gemaakt van pigment, urine en dierenbloed! Zoals de walk al zegt, zien we hier veel afbeeldingen van neushoorns maar ook van andere wilde dieren, mensen en rituele patronen. Onderweg zien we echte koedoes en prints van een luipaard. De heuvels bestaan uit kristal, overal glinstert het. Ik stel me voor hoe de mensen 3000 jaar geleden de tekeningen maakten en zo visualiseerden wat de jacht zou moeten brengen. Er zijn ook overhangende rotsen waar de San verbleven en stenen waar ze kun pijlen slepen. Het is magisch om hier te zijn. De wandeling is prachtig!

De rest van de dag relaxen we op de camping.

De nachtcamera hebben we bij een waterpunt gezet waar overigens geen water in zit, vlakbij onze tent. Echt gaaf…de koedoes, steenbokken, wilde kat, stekelvarkens, bruine hyena, civet komen langs…Had niet gedacht dat er zoveel dieren op de camping zouden rondlopen!

We pakken op het gemak onze spullen in en nu gaan we de ‘clif walk’ doen, deels met de auto gezien de beschikbare tijd die we hebben. Phetolo breng ons eerst naar een grot met heilig water. Daarna rijden we naar een punt waarvandaan we weer een stuk wandelen naar panelen en naar een grot. In de grot is een enorme slang van steen. De zijkant van de slang is uitgekerfd. De slang is echt mega groot. Vind het zo bijzonder! Dan dalen we weer af richting auto.

Hier komen we zeker terug! Het is zo speciaal…een vergeten highlight van Botswana!

We rijden weer naar de ‘grote’ weg waar we om 14.00u afgesproken hebben met de chauffeur van de vislodge Nxamaseri, een van onze favoriete plekken in Botswana. We parkeren de auto en gaan aan boord van de landcruiser en daarna echt aan boord om naar de lodge te gaan.

Fijn om weer terug te zijn! Het is zo’n mooie plek! Omdat er een aanbieding is (niet alleen hier maar heel veel lodges doen dit om lokale toeristen aan te trekken…ook wij doen dat overigens), is het best druk. Maar gezellig en het eten is hier ook fantastisch!

Vandaag gaan we vissen op de okavango rivier. Zo’n beetje de eerste uitgooi van Peter is beet! Een mooie brasem! We volgen alle witte reigers die langs de oever staan. Zij staan ook klaar om vissen te vangen. Ze weten precies waar de vissen zijn en wijzen de weg. Ik vang nog een mini-tijgervis. Helaas blijft het hier bij maar het is heerlijk om op het water te zijn en te genieten van de krokodillen, ijsvogels, visarenden, waterlelies en noem maar op.

Terug in de lodge blijkt dat de anderen succesvoller waren maar vanmiddag hebben we een herkansing!

De herkansing heeft niks gebracht maar het was leuk en de ondergaande zon heel mooi.

Terug in de lodge arriveren er nieuwe gasten waaronder twee jongens die allebei een plot bij ons in de buurt hebben gekocht. Het wordt druk bij ons haha.

We eten met z’n allen aan een grote tafel. Gezellig!

Het is zaterdag en onze mini-vakantie zit er bijna op. We vertrekken vroeg want we hebben nog wat potholes te trotseren. En dan zien we strakjes Stevy en Tommy weer!!!

Woensdag 26 t/m zaterdag 29 februari 2020 – Verjaardagscadeau

Sinds Peter en ik samen zijn, krijg ik altijd een mooie trip voor mijn verjaardag cadeau. Dit keer gaan we naar de Victoria Falls. We zijn tijdens onze vakanties al heel vaak in de buurt geweest en het altijd bewust overgeslagen omdat we niet van mensenmassa’s en toeristische dingen houden. Maar er zijn amper toeristen in deze tijd van het jaar en het is regenseizoen dus eigenlijk het beste moment om nu wel te gaan!

Woensdagochtend nemen we afscheid van Stevy en Tommy. Ons gezin is intussen uitgebreid met een tweede hond Tommy. Het is een super lief schatje dat we uit het asiel gehaald hebben. Hij is nog heel mager en heeft een auto-ongeluk gehad en is nog herstellende. Stevy is dolgelukkig want nu kan ze de hele dag spelen.

We rijden naar het vliegveld, checken in en niet veel later zitten we al in de lucht. Na een half uur landen we in Kasane en de taxi, die ik gisteren via Tripadvisor gevonden heb, staat keurig op ons te wachten. Alles gaat super snel, ook bij de grens met Zimbabwe en een uur later zijn we bij onze lodge. Het ziet er echt leuk uit. Morgen gaan we naar de watervallen, vandaag het stadje verkennen. Dat komt goed uit want het is bewolkt. Van Jeroen hebben we drie eettips gekregen. We starten met tip 1 in het Victoria Falls Hotel, op Stanley’s Terrace. Het hotel is begin 1900 gebouwd en we maken een sprong terug in de tijd. Het ligt vlak aan het treinstationnetje en ik stel me zo voor dat men aankwam met de trein, de dames met hoedjes op met pauwenveren en piccolo’s die enorme koffers dragen naar het hotel. De lobby is prachtig en overal hangen ingelijste gedroogde bloemen en planten. Op het terras hebben we een mooi uitzicht. Ik moet eerst even naar de wc. Zoooo ik heb nog nooit zo’n gave wc gezien. Het hangt er vol met afbeeldingen uit herbaria en je kunt voor spiegels zitten om je mooi te maken.

We genieten van de lunch en de prachtige plek en voor we weggegaan, moet ik uiteraard nog een keertje naar het toilet.

We lopen nu naar tip 2…Het Lookout Café met zoals de naam al zegt een prachtig uitzicht over de kloof waar het water vanuit de watervallen in verdwijnt. We nemen hier ons toetje en ook hier genieten we van het uitzicht.

Het wordt intussen een echt eetdagje want onze volgende bestemming is tip 3…Zambezi House. Dit ligt wat verder weg dus nemen we een taxi. Ik weet niet welke plek ik het mooiste vind want deze is ook echt super. Het ligt aan de Zambezi rivier en het is super mooi gemaakt van containers en Bali-stijl deuren. Er zijn ook heel veel planten en het ligt midden in het groen. Zo inspirerend, ons terras wil ik straks ook zo. We eten hier en dan brengt de taxi ons weer terug naar de lodge.

Heerlijk dagje zeg met allemaal leuke restaurantjes en lekker eten! Ik voel me al helemaal jarig.

De volgende dag staan de watervallen dus op het programma. Maar na het ontbijt is stap één een bakkie bij het Lookout Café. Het is prachtig weer dus mooi voor de watervallen en foto’s.

We lopen naar de ingang van het nationale park. We zien mensen druipnat naar buiten komen dus we besluiten toch voor een poncho te gaan en niet eigenwijs te zijn. We kunnen er eentje huren dus dat is mooi. Alleen al de weggetjes in het park zijn mooi en jungleachtig. Dan komen we bij het eerste punt. Wauw gaaf. En zo lopen we de meeste punten af langs de watervallen die 1.7km lang zijn. Een deel is compleet nat dus dat slaan we dan toch wel even over. Het is fijn om de poncho’s uit te kunnen trekken want we zijn toch nat geworden…van het zweet waarschijnlijk. Maar wat onwijs mooi en spectaculair! Al de mooie vlinders…prachtig! Toch zeker vergelijkbaar met de Foz do Iguacu in Brazilië. We hebben niet veel foto’s gemaakt want het was echt te nat haha.

We doen een bakkie in het restaurant bij de watervallen en dan gaan we toch weer naar het Lookout Café want dat is dichtbij om te lunchen. Heerlijk! Dan lopen we over de brug naar Zambia. We kijken naar de bungeejumpers en de prachtige uitzichten op de watervallen en de regenboog. Intussen is het al weer eind van de middag en tijd voor wat lekkers bij het Shearwater Café en daarna eten in Pariah State Restaurant, de nr 1 volgens Tripadvisor…hmmm niet mee eens maar wel een leuke plek!

Yeahhhh vandaag ben ik jarig en vier ik dat ik 51 geworden ben. Wat een lieve berichtjes en zelfs spraakberichtjes van mensen en kinderen die voor me zingen….zoooo lief!!! We ontbijten en dan komt de taxi ons weer ophalen om ons terug te brengen naar Kasane. Gelukkig hebben we geen koorts en we mogen terug Botswana in.

We overnachten in Kasane selfcatering. We landen daar even en dan gaan we lunchen bij The Old House, mijn favoriete plekje!

In de middag lopen we naar Chobe Safari Lodge waar we aan de rivier onze middag doorbrengen. We oefenen onze Setswana-woordjes en maken ons huiswerk want aanstaande maandagavond hebben we weer les. Sinds anderhalve maand zitten we op les en het is super leuk!

‘s Avonds eten we in The Old House een verjaardagsetentje. Naast ons zitten twee leuke Brabantse dames waar we de hele avond mee kletsen.

Vandaag ons laatste ochtendje want vanmiddag vliegen we naar huis naar onze mooie plek en de doggies!!! En we zijn natuurlijk super benieuwd naar wat er de afgelopen dagen in ons huis gebeurd is…als het goed is, zitten de plafonds er in!

Dinsdag 7 en woensdag 8 januari 2020 – leeuwen in Khwai

Eergisteren kwamen we terug van ons leeuwenavontuur in de Kalahari. We konden niet langer blijven omdat ik gisteren weer de empowermenttraining voor de vrouwen moest geven.

Drie nieuwe vrouwen staan ons op te wachten omdat ze zo graag mee willen doen. En ook drie mannen willen me spreken. Tegen de vrouwen hebben we gezegd dat ze de volgende training mee mogen doen. Super dat we alweer deelneemsters hebben voor de volgende keer! De training heb ik nog nooit eerder aan mannen gegeven maar ik wil dat wel graag doen. Ik heb gezegd dat als ze een groep van twaalf bij elkaar hebben ik een infosessie zal organiseren. Ik ben erg benieuwd. Wordt vervolgd…hoop ik 😁

Maar goed na de training hebben Mascha en ik boodschappen gedaan voor onze trip naar Khwai morgen en overmorgen.

Dinsdag gaan we vroeg op pad. Het is niet ver rijden en het laatste stuk is alvast gamedriven. Om elf uur zijn we al op onze kampeerplek bij Magotto…nummer 3 met uitzicht op de rivier! Echter het uitzicht wordt ons benomen door een groepje kampeerders dat nog aan het inpakken is. Ze zeggen snel klaar te zijn maar dat er vlakbij twee leeuwen zijn… ik versta two lions mating en Mascha two lions bading… we besluiten op zoek te gaan naar de leeuwen en vervolgen de route langs de rivier. Helaas zien we ze niet maten maar ook niet badderen in de rivier.

Als we terugzijn, zijn de mensen bijna klaar om te vertrekken. Het blijken toch parende leeuwen te zijn op 500 tot 1000m van onze kampeerplek… vanmiddag maar een nieuwe poging wagen.

Het weer ziet er een beetje regenachtig uit dus we besluiten eerst kamp te maken en te lunchen. Na de lunch gaan we nogmaals op zoek maar zonder resultaat. Khwai blijft overigens prachtig mooi maar in deze tijd van het jaar zijn er weinig dieren. Er is nu genoeg water voor ze, het gras is hoog en de struiken groen.

Terug op de camping is het alweer tijd voor ons wijntje en kaasje. Net als we zitten, loopt er een olifant voorbij over het pad. Prachtig!

Aan het eind van de middag vervolgen we de zoektocht naar de leeuwen. Op 600m van onze kampeerplek staan er twee auto’s stil. Daar is dus iets te zien… twee leeuwinnen liggen te luieren in het gras. We kijken een tijdje en gaan nog wat rijden om de parende leeuwen te zoeken. We krijgen nog wat aanwijzingen van collega-kampeerders maar zonder succes. Als we weer bij de leeuwinnen komen, blijken ze iets verplaatst te zijn en zich te goed te doen aan een karkas. Mascha zegt: “Dat is mooi, dan hebben ze vannacht geen honger meer”. Dit met het oog op onze tent die hier toch niet ver vandaan staat.

Vuurtje aan, Mascha kookt een lekker prutje. We eten en dan zoeken we ons bedje op. Geeft toch een wat veiliger gevoel met de leeuwen vlakbij!

We slapen met de flap open want het is erg warm. Als het gaat regenen, doe ik hem wel dicht. En het gaat dus regenen. Ik rits de tent open en half uit de tent trek ik de flap naar beneden. Rits weer dicht en dan begint me daar toch een leeuw te brullen. Zoooo hard het lijkt wel in de tent. “Geluid draagt ver”, zegt Mascha. Het is op dat moment 23.30u. Er volgen meer brullen en van meerdere kanten… Ik blijf luisteren maar val dan toch weer in slaap. De volgende ochtend is alles weer rustig. We bekijken de beelden op de nachtcamera. Slechts een filmpje van 23.30u…een mannetjes leeuw loopt vlak voor onze tent langs. Oepsie die heeft me vast gezien…

We rijden nog in de ochtend wat maar geen leeuwen meer…

Aan het eind van de ochtend rijden we richting huis maar we gaan via de route die Peet, Renee en ik vorige keer verkend hebben. Het is prachtig maar dan komen we bij een stuk met enorme plassen. Mascha stapt regelmatig uit om instructies te geven of om omleidingen te zoeken. Maar dan komen voor zo’n grote diepe poel dat we twijfelen…de weg is niet bereden…wanneer komt er hulp als we vastzitten? Hmmmm we hebben nog een zijweg gezien een stuk terug en volgens maps.me kunnen we die ook nemen en die zag er bereden uit. We keren om en trotseren de eerder genomen plassen. De nieuwe weg is ook nat maar rijdt beter op een enorme plas na. Please please please…en yes we zijn erdoor! Niet veel later zitten we weer op de hoofdweg. Pffff gelukkig! We lunchen bij de brug in Mababe en dan rijden we naar huis.

Donderdag 2 tot zondag 5 januari 2020 – Kalahari in bloei

Sinds 27 december is Mascha bij ons. Na een paar daagjes bij ons op de farm, een super gezellig oud en nieuw bij Jeroen en Katrijn met René en Marije zijn Mascha en ik op 2 januari naar de Kalahari vertrokken. De laatste tijd heeft het al behoorlijk geregend en de voorspelling is niet veelbelovend voor een kampeertrip (wel voor de natuur uiteraard) maar we gaan het zien.

Op aanraden van Jeroen rijden we via Makalabedi naar de parkingang. De weg is echt super goed…fijn! Van een eerdere trip staat me namelijk nog een eindeloze zandweg in mijn geheugen.

We kamperen drie nachten op Kori Camp. Als de tent opstaat, is het al wat later in de middag maar we besluiten toch nog een game drive te doen naar het water hole bij Sunday Pan. We zien een paar gemsbokken en jakhalzen en een prachtige zonsopgang.

Bij de tent maken we Chili con Carne en Dan kruipen we ons tentje in.

De volgende ochtend staan we op tijd op. Eerst maar even kijken of de nachtcamera nog iets vastgelegd heeft….een jakhals!

Na het ontbijt gaan we de andere kant op, naar Letiahau Pan. Waar wij verblijven is het heel droog maar na een kilometer of twintig komen we in een andere wereld…een groene. Hier heeft het blijkbaar goed geregend. We rijden door plassen met heel veel lichtgroene vlindertjes en ook zijn er veel meer dieren…ontelbare gemsbokken en springbokjes. Ook zien we twee bat eared foxes. Bij Letiahau zijn er heel veel giraffen aan het drinken…prachtig!

We rijden weer langzaam terug naar ons kamp waar we lunchen met roerei met spek, de pompoen voor vanavond alvast schoonmaken, kletsen en lezen. O ja, dat lezen doen we in de auto want het regent. Gelukkig duurt het niet lang. Om half vijf stappen we de auto weer in voor een rondje Deception Pan. Het is nat, bewolkt…kans op wild klein denk ik…. nou het rondje Deception Pan halen we niet want er loopt een grote ‘zwarte manen’ leeuw op onze weg. Wauw wat is hij mooi! Hij sjokt en stoort zich totaal niet aan ons. Wat is dit gaaf! We keren en wachten hem op om hem nogmaals op de foto te zetten. We laten hem verder met rust. Detail…hij loopt richting onze campsite.

We vervolgen onze weg. Oeh nog een mannetjes leeuw. Deze is mager en een beetje triest. En detail… hij loopt richting onze campsite. Hmmmm

We gaan weer verder. Omdat het intussen al wat laat is door onze leeuwenstops besluiten we dezelfde weg terug te rijden. Bij een grote plas komen we de grote leeuw weer tegen die daar echt liters aan het drinken is. Daarna gaat hij liggen en zich wassen. Zo gaaf om dit allemaal te mogen zien! We rijden terug naar onze kampeerplek en dan spotten we een ? Hij lijkt op een hyena. Of is het een wilde hond? Het lijkt wel een wolf! Het blijkt een aardwolf te zijn. Check..die had ik nog nooit gezien! De zon gaat onder en ook dit is weer prachtig. Als we terug zijn, is er gelukkig geen hongerige leeuw te bekennen. Ik maak snel een vuurtje en Mascha kookt snel een heerlijk kikkererwten- pompoenprutje. Intussen is het donker…bord leegeten en direct de tent in. Veilig 🙂

‘s Nachts hoor ik wel leeuwen maar gelukkig ver weg. De nachtcamera heeft geen dieren gedetecteerd. Beetje jammer toch wel…een kat op film had toch wel gaaf geweest.

Voor het ontbijt gaan we nogmaals naar de pan. We vinden een nestje met vosjes en even later zien we jakhalzen met een jong. We maken een toertje naar Leopard Pan en via de Sunday Pan rijden we terug. Geen leeuwen dit keer. Wel een springbokje met een net geboren jong en een olifantenspoor. Het spoor volgt een tijd onze zandweg maar de olifant spotten we niet. Door de regen zijn er wel struiken met witte bloemen, mooie roze bloemen in het zand en knal oranje plukjes gras opgekomen.

Terug op onze kampeerplek maken we ontbijt en later lunch. Om half vier gaan we er weer op uit…de route die we gisteren gemist hebben. We zien een paar gemsbokken en een steenbok die echt net een jong gekregen heeft. De moeder heeft nog bloed aan haar achterste en het jong is nog helemaal vochtig en zet de eerste stapjes.

We stoppen nog bij een vosjesgezin en dan belanden we in een enorme zandstorm. Zou onze tent nog staan? Het stormt namelijk ongelofelijk hard en de auto gaat zelfs tekeer.

Gelukkig onze tent en tafel staan nog. We moeten echter in de auto blijven want het onweer barst los. Maar natuurlijk niet voor we een fles wijn, glazen en een kaasje binnenboord hebben!

Ons avondeten slaan we over en we duiken de tent in zodra het bijna droog is. Eigenlijk druppelt het dan nog even en is het de hele nacht droog.

We zijn vroeg wakker. De lucht is grijs maar het is nog droog. We pakken toch eerst de tent in voor het geval het weer gaat regenen. Het blijft grijs. Als we ontbeten hebben doen we nog een heel klein ritje en dan rijden we naar huis. We trotseren een grote modderplas…oefff gelukkig gaat het goed en de rest van de weg is goed te doen!

In Maun lunchen we bij de Old Bridge, doen we boodschappen en rijden we naar huis waar Peet en Stevy ons verwelkomen!

Woensdag 20 en donderdag 21 november 2019 – Leuke dagen met Renee

Vorige week hebben Peter en ik Peters nichtje Renee opgehaald in Windhoek. Het is een dikke acht uur rijden vanaf onze farm maar de moeite waard, A door het ophalen en weerzien van Renee en B omdat we een gasfornuis met gasoven hebben kunnen kopen voor in ons nieuwe huis. We hebben ook nog voor een houtkachel gekeken maar die is nogal prijzig voor zes weken per jaar dus die stellen we nog even uit.

De terugreis ging voorspoedig en fijn met Renee op de achterbank die zorgde voor de catering 😀

Intussen heeft het ook flink geregend alleen sinds we een heuse regenmeter hebben gekocht (want dan hoor je er echt bij in Botswana) heeft het geen druppel meer geregend. Doordat het regenseizoen gestart is, worden alle bomen weer groen en zijn de paradise flycatcher en de woodland kingfisher reguliere bezoekers van onze waterbakjes. Echt prachtige vogels en fijn om alles weer zo fris groen te zien worden.

Stevy, ons hondje, is flink aan het aansterken en kent dankzij Renee allerlei kunstjes. Het beestje leert snel, is vrolijk en super lief!

Afgelopen maandag heb ik gelukkig de gemiste workshop alsnog aan de vrouwen kunnen geven. Het was echt een goede workshop en heb mijn draai met de vrouwen gevonden.

Woensdag is een bijzondere dag. Ik ben uitgenodigd door Mary van Rhino Conservation om hun projecten met vrouwen en kinderen te gaan bekijken om te bezien hoe we het scholingsprogramma van StartUp4kids het beste kunnen aansluiten. Renee mag mee dus dat is leuk. Om 8.30u zijn we in de stad en stappen we in bij Mary en een van de facilitators die ik heb getraind. Eigenlijk rijden we nu weer terug richting onze farm. We slaan echter eerder af en na een half uur komen we aan bij een van de gemeenschappen waar Rhino Conservation actief is. Door het opzetten van scholings- en ondernemersprojecten voor kinderen en vrouwen maken ze hen bewust van het belang van het beschermen van de wilde dieren en dan met name de neushoorn.

We vertellen de vrouwen, die mooie opvouwbare boodschappentassen maken van Afrikaanse stoffen, over de empowermenttraining en ze zijn meteen enthousiast. We krijgen een rondleiding in het kleine schooltje waar de kinderen les krijgen. Het zijn kleuters…en dat zijn er hier veel! Normaal zitten ze de hele dag een beetje te niksen dus het is geweldig dat ze waardevolle dingen leren over natuurbehoud en straks ook over zichzelf, omgaan met geld en ondernemerschap! Super!

Mary toont ons een rechtstreekse weg naar onze gemeenschap…ook maar eens verkennen met Peter en handig als ik de supervisie van onze projecten hier ga doen.

Daarna rijden we naar een tweede project. Hier komen we op het moment dat de pap klaargemaakt wordt voor de kinderen. Helaas zijn de kinderen ondervoed. Renee en ik helpen om het klaar te maken en delen het uit aan twintig kinderen. De moeders zijn ‘glazenafdekkers’ aan het maken van witte stof en kraaltjes. Super leuk en Renee koopt er een aantal. Hoe leuk is dat?!

Ik zie het al helemaal zitten om ons programma aan te sluiten en de moeders de gereedschappen te geven waardoor ze zelfredzaam kunnen zijn en ze zelf ervoor kunnen zorgen dat hun kinderen voldoende eten krijgen!

Volgende week woensdag ga ik nog een project bekijken. Heb er nu al zin in…wat een cadeau om hier te mogen zijn!

Gisteren zijn we vroeg opgestaan en zijn we naar Khwai gereden. Het is heel groen en blijkbaar heeft het al veel geregend. Hierdoor zijn er minder dieren dan anders maar we zijn zo blij want we zien een groep van wel tien wilde honden en ook nog eens een mannetjes en een vrouwtjes leeuw! We nemen nog een avontuurlijke, nauwelijks bereden route terug naar Mababe Village. Prachtig prachtig! We sluiten de dag af met een pizzaatje.

Renee is vanmorgen weer vertrokken naar Kaapstad voor haar laatste paar weekjes daar. Jammer want het was erg gezellig!

Maandag 11 november 2019 – soms heb je van die dagen…

Als eerder gezegd, schrijven we niet vaak omdat ons leventje hier zijn gang gaat maar gisteren was toch wel weer een aparte dag…

Vorige week maandag ben ik mijn eerste empowermenttraining voor een groep vrouwen begonnen. Super leuk en ik ben ontzettend dankbaar en blij dat ik dit mag doen. Vandaag is de tweede training en mijn auto is volgeladen met stoelen, lesmateriaal, water en snacks. Ik ben er klaar voor en heb er super veel zin in. Onderweg zeg ik altijd waar ik dankbaar voor ben en ik bedankte de auto nog voor de veilige reis…

Niet veel later slaat de motor af. Ik start nogmaals. Hij rijdt weer. Gelukkig. O nee toch niet…hij stottert en slaat af. Zo ga ik door totdat de auto het helemaal opgeeft om toch zo dichtbij als mogelijk bij een ‘cattle post’ te komen want daar zijn mensen. Ik sta dus zonder benzine midden in de bush. Dat komt omdat de benzinemeter kapot is…daar voor is de auto al bij de garage geweest en een nieuw metertje is in bestelling. Toen ik de auto vrijdag ophaalde, was de tank eruit gehaald en had Piet van de garage vergeten te vertellen dat er voor maar Eur 5 benzine in zat. Dus afgelopen vrijdag had ik hetzelfde maar midden in de stad maat wel met een jerrycan met benzine in de achterbak. Maar volgens onze berekeningen had ik op deze jerrycan 160km kunnen rijden en daar zat ik nog niet aan. Afijn voor nu heb ik daar niks aan want ik heb een probleem of uitdaging beter gezegd. Wat is mijn plan? Peter kan ik niet bellen want we hebben geen telefoonbereik en de tweede auto is ook in de garage dus hij kan geen kant op. Gosa en Doreen, die me helpen met de training en het vertalen, kan ik gelukkig wel bereiken en melden dat ik niet op tijd zal zijn…sterker nog er misschien wel helemaal niet zal zijn.

Eerst maar naar de cattle post lopen met een stille hoop dat iemand benzine verkoopt terwijl hun transport met ezelwagens gaat. Maar je weet maar nooit is mijn hoopvolle gedachte. Ik vind een vrouw die Engels spreekt. Ze zegt dat niemand benzine heeft. Dan ga ik maar naar de stad lopen, nog een kilometer of zeven zegt ze. Dat is te doen…het is gelukkig bewolkt vandaag. Een andere vrouw wil ook naar de stad en vergezelt me. Ze spreekt geen woord Engels en ik niet veel meer dan een woord Setswana. We zeggen dus niks maar het is wel fijn om samen te zijn. Dan ineens stopt ze en ze pakt mijn hand. Ze wijst en is doodsbang. Er ligt een man. Ze maakt een gebaar van dood en ze zegt home! Ze sleurt me mee door het bos naar een kleiner pad. Hm ik denk…ik wil niet terug naar haar huis, ik wil naar Maun! Maar ze is zo bang en ik denk dit keer laat ik maar naar haar luisteren en mee teruggaan. Ze kijkt steeds achterom of we niet gevolgd worden door moordenaars. Gelukkig niks te bekennen. Ze blijft maar tegen me praten maar ik versta er niks van.

Dan zijn we weer bij haar huis. Inmiddels is er een knul die Engels spreekt en me kan vertellen wat ze allemaal wilde zeggen tegen me.

Ik wil nog steeds in de stad zien te komen om aan benzine te komen. Intussen was het plan in mijn hoofd opgekomen om René te bellen. Hij is de enige die de weg kent en weet waar ik ongeveer ben. Ik bel hem en hij zegt dat hij naar me toekomt met benzine. Ik vertel over de dode man. Hij zegt dat hij dan het beste meteen de politie mee kan nemen. De knul zegt: “laten we eerst maar even gaan kijken’. Dus René komt vanaf de andere kant van de stad mijn kant op en wij starten nogmaals de wandeling richting de dode man. De vrouw gaat ook weer mee. De man is dus helemaal niet dood want hij loopt alweer…dronken…

We gaan weer terug en ik zoek een boomstam uit om op René te wachten. Dat duurt niet heel lang maar maak wel een mandala van takjes en blaadjes om de tijd te doden.

Benzine erin en de auto rijdt weer. De vrouw rijdt met me mee naar Maun en ik rij door naar Piet. Onze andere auto is klaar dus ik kan ze omruilen. Helaas ben ik te laat voor de training maar heb ik wel tijd om met Rene te lunchen en hem te bedanken, mijn held!

Ik doe nog mijn andere geplande dingen..was wegbrengen, boodschappen, met Elena de architecte kranen en wastafels uitzoeken, naar het Ministerie van Onderwijs voor het project wat ik op een van de scholen wil uitvoeren en dan naar huis…zonder problemen haha.

Thuis staat ons hondje Steef (dat een vrouwtje blijkt te zijn haha) me op te wachten. Zo leuk…het schatje! Hij was zo ziek en toen hebben we gevraagd of we heen mochten hebben. Het gaat nu weer goed met hem…haar….

Peet had zo zijn eigen uitdagingen thuis…kortsluiting in de pomp of de bedrading…en in een schorpioen gestapt die in de keuken rondliep. Dat doet behoorlijk pijn. Volgens onze werkmannen een geluk dat hij zo klein was maar het komt goed.

En dan zitten we met een drankje op ons terrasje en dan komen er drie olifanten voorbij en is alles weer vergeten!

Zaterdag 12 oktober 2019 – Bericht uit Tsutsubega

Het is alweer een tijdje geleden dat we geschreven hebben. Zo gaat het blijkbaar als je ergens woont en je je ritme vindt 😁

Het gaat heel goed met ons. We zijn elke dag weer dankbaar voor het water dat uit onze ‘borehole’ komt. Doordat het het afgelopen regenseizoen te weinig heeft geregend, is er nauwelijks vloedwater vanuit Angola onze kant op gekomen. Dit heeft geresulteerd in een grote droogte. Geen water betekent ook geen gras meer en iedere dag zien we wel ergens een dode koe of ezel. Met het water van de overloop van onze watertoren proberen we het vee van de omliggende boeren wel te drinken te geven maar zonder gras is dit niet voldoende.

Maar eergisteren heeft het een beetje geregend. Het is voor het eerst sinds half februari. We hopen dat het een voorbode is voor een nat regenseizoen. De grote regens zullen echter nog op zich laten wachten als we de mensen mogen geloven.

Overigens een mooie film van National Geographic over de delta en de oorsprong in Angola is Into the Okavango Delta (https://m.youtube.com/watch?v=_z7ONnfL344).

We hebben goed nieuws want twee weken geleden zijn ze gestart met het bouwen van het huis! We moeten wel geduld hebben want pas in maart/april 2020 is het klaar! Maar er is in korte tijd al super veel gebeurd…het metselwerk voor de fundering is al klaar!

De farm wordt ook steeds meer farm. Brownie, onze huisgeit die niet meer met zijn vrienden mee naar huis gaat, is er nog steeds en komt elke ochtend water bij ons drinken. Ik mag hem zelfs af en toe voorzichtig aaien.

Er wonen tijdelijk vier ezels bij ons. Mongola, een van onze werknemers, heeft gevraagd of ze hier mogen wonen. Hier kan hij ze water geven en binnen onze hekken is er nog veel gras. Het kippenhok is klaar en we hebben legkippetjes in bestelling. Eind van de maand krijgen we ze. Een dezer dagen wordt er ook een varkenshok gebouwd voor een paar stippelvarkens van de buren.

Er zijn intussen twee ‘green houses’. Eentje is een soort kinderkamer waar we zaadjes in potjes op laten komen en de tweede is de plek waar de kleine plantjes heengaan als ze sterk genoeg zijn. Alles komt op en dat is zo gaaf. Elke keer als ik ga kijken, is er weer iets opgekomen. Ook, de door ons verzamelde watermeloen- en pompoenpitten en de stokrozen van mijn tante Lenie komen op!

En dan zijn er natuurlijk nog de wilde dieren die we op de nachtcamera spotten…civet, genet, Afrikaanse wilde kat, bushbuck, duiker, olifanten, jakhals, aardvarken, stekelvarkens en zelfs een serval pas!

De dode koeien trekken overdag gieren aan en als het donker wordt, vieren de hyena’s feest.

Onze waterbakjes trekken de mooiste vogels, eekhoorntjes en aapjes aan. Dat is echt genieten zoveel moois!

De blaadjes zijn intussen wel van de bomen. De acacia heeft blijkbaar lange wortels want dat is zo’n beetje de enige boom die fris groen is en gele bolletjes als bloemen heeft.

Over werknemers gesproken. Er is een kleine uitbreiding. Een keer in de twee weken komt een meisje uit de gemeenschap de huisjes poetsen en voordat we gasten krijgen! Yeahhhh erg fijn want ik vind het niet het leukste om te doen. Het is nu nog een ‘piece job’ zoals ze dat hier noemen maar zodra we meer gasten krijgen, heeft ze een echte baan! Zo ging het ook met Keepile en Mongola. Zo fijn dat ze nu een contact hebben, een bankrekening en werkkleding inclusief echte Phazama-farm shirts!

We hebben dus al een beetje inkomsten vanuit onze bush houses. Peter heeft vorige week een mooie management consultancy klus binnengehaald bij een groot safaribedrijf. We hebben samen weer trainingen in Nederland gegeven en ik onlangs weer mijn financial leadership training in de bush.

Komende week heb ik weer een aantal afspraken over de implementatie van de projecten van StartUp4kids, bij verschillende NGO’s. Bedoeling is dit jaar nog alle voorbereidingen te doen en dan in januari te starten. Steunen mag overigens altijd via https://www.pifworld.com/projects/J03w8i6UxyM/xtra-kansen-voor-kinderen-tiener 🙏🏻😁

Ja…nog steeds super fijn hier! Regelmatig zijn we gezellig samen met onze vrienden René en Marije en Jeroen en Katrijn…en we leren steeds meer nieuwe mensen kennen. Echt leuk!

Ook rijden naar de stad is een cadeautje! Van de week zag ik vier olifanten en een prachtige schildpad!

Tot de volgende!

 

 

Zaterdag 27 juli – vrijdag 16 augustus 2019 – Een enorm cadeau…Derek en Vivi zijn er!

Morgen is het de grote dag want mijn broer Derek en zijn vrouw Vivi komen! Maar vandaag, zaterdag 27 juli, zijn we bij Jeroen en Katrijn. Peter gaat met Jeroen een lange mountainbikerit maken en ik maak met Katrijn een lange wandeling met de honden.

Als we allemaal weer terug zijn, eten we heel erg lekker met bubbeltjes en een pinot noir, de favo-wijn van Jeroen en Katrijn. We blijven slapen en na een heerlijk ontbijt gaan Peet en ik naar de famers market in Motsana. Het is niet groot maar wel leuk. Ik ontdek een ‘biologisch afbreekbaar zeepmevrouwtje’. Heel goed want ik ben al een tijdje op zoek naar dit soort zeepjes voor de gasten in onze bush houses. Verder kopen wat lekkere zelfgemaakte siroop van passievruchten, bananencakes en een mooi brood. Dan snel boodschappen doen en door naar het vliegveld. Dankzij de ‘flight tracker app’ van Jeroen kunnen we het vliegtuig van Derek en Vivi perfect volgen. We hebben onze nieuwe Phazama Farm t-shirts aan en voor de grap ook een naambordje gemaakt.

En dan zijn ze er! Joepie ik ben ZO blij! Dit moment heb ik al gevisualiseerd sinds we ons stuk grond gekocht hebben. Wilde het zo graag aan mijn broer laten zien! Ze zijn enorm brak want ze hebben er vanuit Peru een reis van twee dagen op zitten. We rijden meteen door naar huis waar Peter en Derek precies op tijd voor de formule 1 thuis zijn.

Daarna maken we een lekkere salade en gaan niet laat ons bed opzoeken. Derek en Vivi in huisje Hans, ter nagedachtenis van mijn vader en wij natuurlijk nog steeds in huisje Mia, genoemd naar de mams van Peet.

De komende dagen hebben we gezellige dagen met elkaar op de Farm en een dagje stad op ‘bezoek’ bij de verschillende koffie- en lunchtentjes.

Op woensdag de 31 gaan Derek, Vivi en ik een mokoro-tochtje doen vanuit de Old Bridge Backpackers, waar nu overigens in het plasje water in de Tamelakane-rivier een groot aantal krokodillen en hippo’s is. We vertrekken vroeg om om 7.45u bij de Old Bridge te zijn. Derek rijdt om de weg van en naar onze Farm te leren kennen en te oefenen in het rijden in het zand. Niet ver van ons vandaan zien we een jakhals. Mooi!

Vanuit de Old Bridge vertrekken we in een open safari-auto naar het vertrekpunt van de Mokoro’s. Het is echt mega-koud en ver omdat het zo droog is.

Zodra we de Buffalo Fence overgaan, zien we meteen wel dertig giraffen dus dat is wel echt gaaf.

In de mokoro is het weer heerlijk rustgevend. We lunchen op een eiland waar we een lange wandeling met de gids maken. Bloedheet maar prachtig door de olifanten, zebra’s en de enorme kudde buffels die we zien. We varen weer terug in de mokoro en dan weer de lange rit terug in de auto maar alle moeite waard!

Op vrijdag 2 augustus vertrekken Derek en Vivi met onze ‘kampeerauto’ naar Boteti River Camp en Nxai Pan voor vier dagen waar ze hun vrienden Bas en Myrthe met hun drie kids Boris, Thijs en Lois ontmoeten.

De tussenliggende dagen heb ik een aantal afspraken waaronder een gezellige lunch met Marije en een meeting met Travel for Impact voor de StartUp4kids-projecten en op zaterdagavond gaan we gezellig met Jeroen en Katrijn uit eten en zondagochtend gaan de mannen samen weer een end mountainbiken en ik met Katrijn de honden uitlaten. Na het ontbijt vertrekken we weer richting onze Farm.

Op dinsdag 6 augustus in de middag komen Derek en Vivi weer ‘thuis’ samen met Bas, Myrthe en hun kinderen. Zij slapen in ons derde huisje, Ber genaamd naar Peets vader. Fijn dat nu ook dit huisje bezet is en nog fijner dat ze er allemaal zijn! We eten met z’n allen. Super gezellig!

Woensdagmiddag neemt buurman Adrian ons mee op gamedrive in de consessie. De laatste keren heeft hij vaak grote katten gezien dus we hebben goede hoop! Helaas geen big cats en door de droogte niet zoveel dieren maar wel weer een mooie middag!

Donderdag 8 augustus is het de grote dag… vanavond treden de Magic Beans op op de floodplain voor ons plot. Vandaag komen er namelijk vrienden van Bas en Myrthe met vier kinderen en het leek ons een leuk idee om de show naar ons te halen. Verschillende buren komen en een van de buren zelfs met allemaal collega’s en Jeroen en Katrijn zijn er ook! Dus volle bak en super leuk. De show start als het donker is. Het is prachtig…kan het moeilijk navertellen maar ze beelden allemaal wilde dieren uit met een mooi verhaal over de olifant en de mens.

Na de pauze komt er een tweede, heel ander deel met lichtgevende hoepels en fakkels. Het past er wellicht niet helemaal bij maar het is super gaaf!!! Daarna traditioneel eten!

Wat een geslaagde avond!

Vrijdagochtend staat in het teken van afscheid nemen van de twee families, Jeroen en Katrijn, de artiesten en Anne, Richard en zijn vriendin die alles geregeld hebben.

Zaterdagochtend gaan we met z’n vieren op pad, twee nachtjes naar Tshaa Campsite in Khwai. Na de boodschappen en een brunch in Motsana rijden we naar de campsite. We hebben nummer vijf gevraagd want volgens René en Marije is dat de mooiste. Maar het wc-gebouwtje is helemaal kapot dus we rijden terug naar nummer vier. We kunnen echter de auto nog niet uit want de plek staat vol met olifanten. Even wachten dan maar. Na flink aan de camel thorn bomen geschud te hebben en de zaden te hebben verorberd, vertrekken ze en kunnen we kamp maken.

We kaarten en eten een lekkere zalm van de braai. Dan komen de bavianen…ze nemen hun intrek in de bomen boven ons kamp, een nijlpaard loopt door de rivier en de honingdas scharrelt rond op zoek naar wat lekkers. Welterusten…

We hebben allemaal niet veel geslapen door alle geluiden en de bavianenplas op onze tenten en hun poep die op de auto klettert 😁

We gaan er vroeg uit en zien de zon opkomen samen met de olifanten, impala’s en waterbokken. Prachtig!

Nadat we op ons gemak ontbeten hebben, rijden we verderop naar de Khwai-rivier. Het is al altijd weer prachtig! Op de campsite Mogothlo zien we Bas en Myrthe, hun vrienden en alle kids. Super leuk!

En daarna als kers op de taart een luipaard. Gaaf!!!

We volgen de rivier en weer terug en genieten van alle olifanten, giraffen, herten, etc. etc. Een prachtige dag!

En dan weer de olifanten op de camping…wat een cadeau!

Terug op de camping kaarten we en we maken weer wat lekkers te eten op de braai. Als we naar bed gaan, installeren we de nachtcamera. Benieuwd naar wat er op staat. We hebben geen computer bij ons dus dat is voor thuis.

We slapen vannacht allemaal goed. Word wel een aantal keer wakker want de rivier is veranderd in een snelweg lijkt het…ik hoor steeds het geplons van olifanten en het gesnurk van de nijlpaarden die passeren.

We staan redelijk op tijd op en doen alles op ons gemak. We willen rond lunchtijd terugzijn in Maun en eigenlijk nog een kleine drive doen, er staan namelijk nog leeuwen op het wensenlijstje van Derek en Vivi. Er komt nog even iemand van de camping langs om te kijken of we oké zijn. We vragen hem of er nog een kleine drive in de buurt is om te doen. Hij zegt van wel en dat hij wel met ons mee kan gaan om ons naar twee hyena ‘dens’ te brengen. Vivi kent het woord dens niet en denkt dat we naar een hyena dance gaan. Dat lijkt haar wel leuk. Tot grote hilariteit van ons allen en ook van Vivi zelf overigens.

Maar goed hij gaat dus met ons mee maar de hyena’s zijn in slaap in hun grote holen. Hij brengt ons daarna naar de Mababe depression op zoek naar leeuwen maar ook zij laten zich niet zien.

Begin van de middag zijn we terug in Maun waar we een bakkie doen bij René en Marije. Ze geven Derek en Vivi een rondleiding en dan nemen we afscheid. We lunchen in Motsana, boodschappen doen en aan het einde van de middag zijn we weer thuis. Waterbakjes vullen voor de vogeltjes, planten water geven, wijntje, eten en slapen.

De volgende ochtend zijn we weer vroeg van de partij want we gaan twee dagen naar de andere kant van de delta, de Okavango Panhandle. We gaan nu twee dagen genieten en relaxen in Nxamaseri Island Lodge. Peet en ik zijn hier in april geweest en het leek ons leuk om Derek en Vivi hier ook mee naartoe te nemen. Het is vijf uur rijden maar in dit grote land is dit niet heel ver en we rijden om de beurt. Helaas heeft een groot deel van deze weg pot holes dus niet mijn favoriet.

Op de afgesproken plek laten we onze auto achter en gaan we mee in de safari-auto met System, onze gids. Dan nog een paar minuten in de boot en dan zijn we bij de prachtige lodge. We drinken thee, genieten van het mooie uitzicht, drinken wijntjes, doen kaartspelletjes en dan eten we met de rest van de gasten aan tafel. Dit concept begrijp ik nog steeds niet overigens.

De volgende ochtend ontbijten we om half zeven en een half uur later zitten we bij System in de boot voor ‘bird watching’ en ‘fishing’. Er zijn heel veel vogels echt prachtig. Ik vind het heerlijk op de boot ondanks dat het in de ochtend nog fris is. Dan is het tijd om te vissen. We hebben een competitie…Peter en Vivi tegen de Vissers. Peter is vanochtend de meest succesvolle visser… een tigerfish van 3kg en twee keer goed beet maar sprongen ze boven het water van de haak. Gelukkig hebben we vanmiddag nog een kans.

De lunch is verwennerij. Deze plek is echt een aanrader!

Aan het eind van de middag gaan we weer het water op en zetten we de competitie voort… Peet haalt er nog een uit…dan Derek en dan Vivi twee achter elkaar. Ik doe mijn achternaam geen eer aan helaas maar mag de pret niet drukken want het was heerlijk op het water!

En dan is het alweer de laatste avond in Nxamaseri. Helaas…een van mijn favoriete plekjes!

Vandaag rijden we weer om beurten terug naar Maun. We lunchen bij Marc’s waarna we nog wat boodschappen doen en ‘s avonds gaat de braai aan met een lekkere zalm en de volle maan op de achtergrond. Prachtig…wat is het toch ook mooi en fijn bij ons.

We doen nog een aantal kaartspelletjes en dan is het bedtijd. Laatste nachtje voor Derek en Vivi hier 😰😰😰

Peet en ik zijn pas begonnen met hardlopen. Onze ochtend begint met 4km volgens de Nike running app over de floodplain. Derek is er al vroeg met de mountainbike op uit. Heerlijk om actief te zijn!

Een (voorlopig) laatste ontbijt met z’n viertjes en dan rijden we weer richting stad. Hun vlucht heeft vertraging dus kunnen we nog langer bij elkaar zijn. Maar dan vertrekken ze dan toch. Wat hebben we het fijn gehad. Zo blij dat we elkaar in september in Nederland weer zien!

Donderdag 18 t/m zondag 21 juli 2019 – Training in the bush…

Om half acht nemen we afscheid van Irma, Coen, Lisa en Timo. Snik snik…jammer dat het er alweer op zit! Een half uur later vertrekken wij naar de stad. Peet brengt me naar het vliegveld want ik ga morgen en overmorgen weer een financial leadership training geven aan de staff van African Bush Camps, in Khwai dit keer. Ben weer helemaal blij…met het vliegtuigje – samen met Gaone die gaat vertalen – naar mijn werk en dan overnachten in een prachtige lodge. Normaal gesproken, zou dit niet voor me weggelegd zijn. Nu heb ik een prachtige luxe safaritent voor mezelf. Yeahhhh zo gaaf. Wat ben ik toch bevoorrecht!

Gaone en ik worden meteen verwend met een lekkere lunch. Bij het kantoor is WiFi waar ik wat mails wegwerk en met mijn lief bel. Aan het eind van de middag zijn de gasten op gamedrive en is het lekker stil…in mijn eentje zit ik bij het kampvuur, een glas lekkere rode wijn…ik vermaak me wel!

We eten samen met de gasten en dan ga ik op tijd naar bed.

Ik word gewekt door krakende takken naast mijn safaritent. Olifant… ik open toch even mijn ogen. Het is licht buiten want eergisteren was het volle maan en ik zie een werkelijk enorme olifant mijn tent inkijken. Indrukwekkend en ik voel me ineens heel nietig. Hij loopt door en ik slaap weer in.

Goedemorgen! Heerlijk geslapen. Vroeg eruit en ik ga naar de plek om alles klaar te zetten voor de training. Even ontbijten en iets na achten starten we met elf enthousiaste deelnemers. Het is echt een topdag en het mooiste vond ik tijdens de feedbackronde dat het merendeel aangaf dat ze hun kinderen, familie en vrienden ook gaan leren sparen. Echt gaaf!

Gaone en ik mogen mee op een gamedrive. Het is al laat, na de dag training, maar we gaan toch op pad. Het is waanzinnig…binnen twee uur zien we een groep van vijf wilde honden, een leeuw en een luipaard. Natuurlijk ook andere dieren maar dit is een groot cadeau!

Het is al donker als we terugzijn en we kunnen meteen aanschuiven bij het eten.

Wauw, wat een geweldige dag!

Vandaag is het een herhaling van gisteren…trainingsplek in orde maken, ontbijten en een nieuwe groep deelnemers verwelkomen. Ook vandaag zijn het voornamelijk (negen van de elf) vrouwen die meedoen. Het is wederom een fijne training. Ik heb wel besloten een onderdeel toe te gaan voegen aan de training..hoe leer ik mijn kinderen sparen. Het lijkt me goed om ze een aantal extra tools mee te geven voor hun kinderen. Van zakgeld hebben de meesten namelijk nog nooit gehoord terwijl dat ik Nederland zo normaal is en een kind al jong deze belangrijke levensvaardigheden leert.

Na de training ben ik met Christine en Gaone naar het andere kamp van ABC gegaan, aan de andere kant van Khwai Village. Christine heeft me rondgeleid. Ook een heel mooi kamp met een prachtig open uitzicht. Daarna zijn we nog met een groepje naar de plek gegaan waar een nieuw kamp komt. Wauw wat een prachtplek! De zon gaat intussen onder. Wat mooi om hier te zijn!

Als we terug in ons eigen kamp zijn, is het alweer tijd om te eten. Niet heel rot want we sluiten aan bij de gasten en we worden super verzorgd!

Intussen is het zondagochtend en vliegen Gaone en ik om 11.50u terug naar Maun waar Peet op me staat te wachten. Joepie!! Strakjes weer thuis samen op onze mooie plek!

Zondag 14 – woensdag 17 juli 2019 – Brabants bezoek

Afgelopen zondag ontmoet ik de familie Vermeulen bij de Tshilli Farm Stall. Wat is het fijn dat Irma, Coen en hun kinderen Lisa en Timo er zijn. Kwam redelijk vaak bij ze thuis in Son en nu zijn ze ineens hier! Na de lunch en boodschappen doen, stappen Irma en Lisa bij mij in en Coen en Timo volgen ons richting onze Farm. In verband met het stof houden ze afstand maar nu duurt het wel erg lang voordat ik ze in de achteruitkijkspiegel zie. Toch maar even draaien. Ze staan stil omdat ze een grote tak, waar ik overheen reed, tegen de bumper en het spatbord aan gekregen hebben. Ze kunnen niet meer verder. Het spatbord hangt los en we krijgen het niet los omdat de juiste sleutel niet bij het gereedschap zit. We, de dames, besluiten naar huis te rijden waar Peet Formule 1 (zijn enige must-kijken-sportding) zit te kijken. Zodra we thuis zijn, vertrekt Peter met zijn gereedschapskist naar de plek waar ze gestrand zijn. Gelukkig heb ik vanmorgen al een stoofpotje op het vuur gemaakt want alles loopt nu een beetje anders.

Het is al bijna donker als ze terugzijn maar ze zijn er! Gezellig!

We eten met elkaar. Wat fijn dat ze er zijn.

Maandag is een relaxdagje. We leiden de familie rond op de Farm, Irma knipt ons haar (super fijn) en verder eten we lekker, kampvuurtje, gezelligheid…wat wil een mens nog meer?

Dinsdag ga ik met de familie mee naar Khwai. Het is ongeveer drie uur rijden. Vlakbij onze Farm zien we twee koedoes en iets verder twee struisvogels. Gaaf! Als dit de voorbode is voor de dag dan wordt het een mooie!

In Maun doen we boodschappen en dan rijden we richting Khwai. Zodra we van de gravelweg afgaan richting de rivier belanden we in een groep van zeker veertig olifanten. Prachtig en spannend. Uiteindelijk is de weg vrij en we kunnen verder. Zodra we bij de Khwai-rivier komen, zien we zoveel dieren. Er zijn hier altijd al veel dieren maar nu is het extreem. Door de droogte dit jaar is de rivier een paradijs voor nog veel meer grote groepen olifanten, waterbokken, zebra’s en kluwen neushoorns. Fantastisch! Iedereen is super enthousiast maar zou toch nog wel graag een kat zien. We lunchen bij de auto bij de kampeerplekken van Magotho.

Daarna vervolgen we de rivier en we besluiten de rivier over te steken want vorige keer hebben Jeroen, Marie-Louise en ik daar een luipaard gezien. De eerste doorsteek, ziet er modderig uit en de tweede was vorige keer goed te doen. Dus zonder twijfel rijdt Coen de rivier in. Oepsie hij is een stuk dieper en het water gutst door de open ramen naar binnen. Een grote golf gutst over de voorruit. Coen geeft gas en we komen niet vast te zitten. Dat scheelde niet veel en commotie alom. We willen niet terug door het water dus stellen we de navigatie in op een ‘brug’. We zien niet veel dieren meer ook al is er een groot meer. We komen wel droog over en via de gravelweg rijden we terug naar Maun. We doen nog een bakkie bij René en Marije en dan gaan we huiswaarts.

Het laatste stuk naar huis gaat de zon onder…prachtig.

Thuis maken Irma en ik eten en we eten bij het kampvuur.

Woensdag is het alweer de laatste dag met elkaar. Het is een staddag want er moet een aantal reparaties aan de huurauto gedaan worden. Peter rijdt voor Coen en Timo uit en ik ga met Irma en Lisa naar een cattle post langs de oude weg waar de mensen altijd lachen en er heel veel kindertjes zijn om een deel van de kinderkleren, die Yvonne aan Irma heeft meegegeven, te geven. De rest van de kleding brengen we bij Feed a Child. Helaas is het al te laat om het project te bezoeken.

Bij de Old Bridge gaan we wat drinken en wachten op de mannen. In de waterpoel zitten vijf nijlpaarden en heel veel krokodillen. Van de mannen geen nieuws…het duurt en het duurt. We besluiten terug te rijden naar de stad om te gaan lunchen bij de Dusty Donkey. Intussen sluiten de mannen aan en ook Marije doet een bakkie mee. Dan is het vier uur en kan de auto opgehaald worden. Irma en ik gaan boodschappen doen. Vind het zo bijzonder…samen boodschappen doen in Botswana. Wie had dat ooit gedacht!? Irma was wel de eerste die zei, toen we vertelden dat we zouden gaan emigreren, ik kom en ze startte meteen met sparen. En daar is ze en nog met het hele gezin ook!

Onze laatste avond sluiten we af met een braai dat hoort er wel bij in Afrika natuurlijk!